Σαν σήμερα....

Καλησπέρα, καλησπέρα!

Μην σας ξεγελά ο τίτλος της ανάρτησης.

 Δεν πρόκειται να κάνω αναδρομή σε γεγονότα της ιστορίας.

Η δική μου αναδρομή ξεκινάει το Σάββατο 9 Απριλίου 2011 και ώρα 8.15 π.μ. Εκείνη την ημέρα, πήρα το βαλιτσάκι μου και πήγα στην κλινική για να γεννήσω.

Οι ώρες περνούσαν , η διαστολή 3 και οι πόνοι όλο και δυνάμωναν . Στις 3 το μεσημέρι ζήτησα την επισκληρίδιο γιατί δεν άντεχα άλλο η γυναίκα (παρά τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού).

Πέντε παρά κάτι το απόγευμα , ο μικρός έκανε αλλοίωση παλμών. Η γιατρός μου είπε πως πρέπει να μπω αμέσως χειρουργείο. Για πότε ήρθε ο αναισθησιολόγος για τη δεύτερη δόση επισκληριδίου, ο δεύτερος γιατρός, ο παιδίατρος και το υπόλοιπο προσωπικό ούτε που το κατάλαβα. Εμένα μου ο χρόνος μου φάνηκε αιώνας μέχρι ν' ακούσω το κλάμα του και να μου πουν πως είναι καλά.

Ώρα γέννησης 17:10.

Ένα θα σας πω . Μετά μετρούσαν πολλές φορές τα εργαλεία και τις γάζες , μην τυχόν και είχαν ξεχάσει κάτι τόσο γρήγορα που έγινε το χειρουργείο.

Έτσι, λοιπόν, πέρασαν τρία χρόνια από τότε. Βλέπω πόσο έχει μεγαλώσει και δεν το πιστεύω. Κάθε μέρα με εκπλήσσει όλο και πιο πολύ.

Λευτέρη μου , χρόνια σου πολλά . Να σε χαιρόμαστε και πάντα να είσαι γερός και δυνατός.

Σ' αγαπάμε πάρα πολύ