Τρεχάτε ποδαράκια μου.

Γειά σας. 

Όλα καλά;;;;

Εγώ πάντως , όλες αυτές τις μέρες που δεν τα έχουμε πει, έτρεχα σαν τον Βέγγο.

Καταρχήν, έτρεχα στο νοσοκομείο για τον παππού μου. Μέχρι την Παρασκευή δεν υπήρχε ανταπόκριση για το αίμα και αποφάσισα να πάω στην αιμοδοσία κι αν μπορώ να δώσω εγώ. Με ρώτησαν κάποια πράγματα, μέτρησαν την αιμοσφαιρίνη και μου είπαν πως είναι καλή. Η πίεση μας τα χάλασε γιατί ήταν χαμηλή. Μου λέει η κοπέλα "Φάε πατατάκια και έλα σε λίγο". Τι να κάνω , έφαγα ένα μικρό σακουλάκι (πάει η δίαιταααααα) και ξαναπήγα. Όλα ok . Τρυπάει το ένα χέρι, δεν δίνει αίμα η φλέβα. Εντάξει ,λένε, στο άλλο είναι πιο καλή η φλέβα θα πάρουμε από εκεί. Αμ ,δε...Με τρύπησαν, πόνεσα , αίμα δεν πήρανε.

Σήμερα , ο παππούς βγήκε από το νοσοκομείο, επειδή είχε βελτιωθεί και για να μην κολλήσει καμία ενδονοσοκομειακή λοίμωξη (16 μέρες νοσηλείας δεν είναι λίγες). Έτρεξα για το εξιτήριο, για τη διακομιδή από το νοσοκομείο στο σπίτι και να βρώ ένα γιατρό για να γράψει κάτι ενέσεις. Ευτυχώς για το τελευταίο με βοήθησε η προϊσταμένη της κοινωνικής υπηρεσίας και συνάδελφός μου κ. Μαίρη Χατζηαντωνίου. Αν δεν ήταν αυτή δεν θα ξεμπέρδευα.

Μέσα σε όλα αυτά, τελείωσα με την απονεύρωση του δοντιού μου και με τη φορολογική δήλωσή . Ευτυχώς που ήταν και οι γονείς του Γιάννη εδώ και με βοήθησαν με το μικρό. Έφυγαν την Κυριακή και ο Λευτέρης τους αναζητά κατά διαστήματα.

Αααααα, δεν σας είπα . Ξεκίνησα και το κέντημα για τη τσάντα του giveaway μου. Μετά από το τρέξιμο των ημερών , αυτή είναι η χαλάρωσή μου. Αφού και ο Λευτέρης , που συνήθως ερχόταν και πείραζε κλωστές και βελόνες, με αφήνει ήσυχη. Κάποια στιγμή , θα ποστάρω φωτογραφίες από την πρόοδο του κεντήματος.

Καλή σας νύχτα!!!