Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη πεις!

Αυτή η παροιμία είναι η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό σήμερα.

Όπως σας είχα γράψει στην προηγούμενη ανάρτηση, ο Λευτέρης ξεκίνησε στον παιδικό σταθμό και δεν είχαμε πρόβλημα. Οι βρεφοκόμοι μου έλεγαν πως με αναζητούσε κάποιες στιγμές και αν κάτι δεν του άρεσε. Μάλιστα σε Σαββατοκύριακο που μεσολάβησε όταν ξύπνησε και του είπα πως δεν έχει παιδικό σταθμό, απογοητεύτηκε. 

Πριν προχωρήσω, να σας δείξω και τι έφτιαξαν στον παιδικό λόγω της γιορτής που είχαμε εδώ στο χωριό.


Ερχόμαστε τώρα στις τελευταίες μέρες.
Ο μικρός πέρασε μια ίωση και έμεινε στο σπίτι δυο -τρεις μέρες. Πήγαμε στον παιδικό τη μια μέρα και άρχισε να μην θέλει να μείνει. Αφού τα κατάφερα και έφυγα, με πήραν τηλέφωνο μετά από καμία ώρα να πάω να τον πάρω γιατί είχε κάνει εμετό (τι σας γράφω τώρα, χίλια συγγνώμη). Πέρασα τις ενοχές , "εγώ η κακιά η μάνα που έστειλα το παιδί και τους τα έβγαλε εκεί". Πιο πολύ ένιωσα έτσι με τον τρόπο που μου μίλησε η άλλη βρεφοκόμος και όχι αυτή που έχει στην τάξη της το Λευτέρη. 

Την επόμενη έμεινε σπίτι και σήμερα πήγαμε ξανά.

Φτάσαμε, μπήκε μέσα και μόλις του έδωσα το παγούρι για να κρεμάσουμε τη τσάντα, ξεκίνησε να κλαίει και να φωνάζει να πάμε σπίτι. Παιδιά τι να σας πω, σφίκτηκε η καρδιά μου. Ήρθε η υπεύθυνη της τάξης του τον πήρε αγκαλιά και μου είπε να μην ανησυχώ... "είναι η προσαρμογή". 
Έφυγα και κοιτούσα το κινητό για μια ώρα μην τυχόν με πάρουν τηλέφωνο.
Ενοχές στο φουλ.

Μόνο εγώ αισθάνομαι έτσι;;;


UPDATE: Πήγα κανονικά το μεσημέρι να τον πάρω. Είδα πως φορούσε άλλα ρούχα και ρώτησα αν έγινε κάτι. Ο πονηρός το πρωί, έκανε επίτηδες εμετό (το θυμόταν από την προηγούμενη φορά που πήγα να τον πάρω). Αφού τον άλλαξαν, μου είπαν πως με αναζήτησε πάλι για λίγο αλλά ούτε έκλαψε και συνέχισε να παίζει με τα άλλα παιδάκια.  

7 σχόλια:

  1. Σταματία μου πέρασα να σου πω μια καλημέρα! Επειδή δεν είμαι μαμά, θα αφήσω τις "ειδικές" να μιλήσουν καλύτερα! :)
    Πάντως, επειδή είναι η μητέρα μου νηπιαγωγός, θα σου πω ότι και εκεί που είναι 4-5 χρονών τον πρώτο καιρό ζορίζονται τα παιδιά. Όχι όλα, αλλά ένα μεγάλο μέρος τον πρώτο καιρό έχει διάφορες αντιδράσεις.
    Είναι στο χέρι του γονιού και του παιδαγωγού πως θα διαχειριστεί αυτή τη προσαρμογή. Ίσως αν του έδειχνες πόσα περισσότερα θα κάνει εκεί σε αντίθεση με το σπίτι, τους φίλους, τα παιχνίδια κλπ.. δηλαδή να του το εστιάσεις στα θετικά της υπόθεσης.
    Πάλι πολλά είπα για μη μαμά!! Σε φιλώ, ελπίζω να συνηθίσει ο μικρούλης σου γρήγορα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Good luck with it all but he will adjust in time but it is hard on the mums!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλή προσαρμογη να εχετε Σταματια μου.. και οχι δεν εισαι η μονη!! πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλό φθινόπωρο και καλή προσαρμογή στο μικρό σου !!!
    Μην έχεις καθόλου ενοχές , το παιδί σου πρώτη φορά βρίσκεται μακριά σου και από εμπειρία έχω να πω ότι σε πολλές από μας συνέβησαν διάφορα από εμετό , πόνο στην κοιλίτσα και ότι άλλο σκεφτούν !!!
    Είναι θέμα χρόνου και όλα θα πάνε καλά !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σταματία μου, ελπίζω πλέον ο μικρούλης σου να έχει προσαρμοστεί. Είναι σίγουρα δύσκολο για ένα παιδάκι να αλλάζει ξαφνικά περιβάλλον και από το γνώριμο σπίτι να πηγαίνει σε ξένο χώρο, όμως πιστεύω ότι με τον καιρό όλα γίνονται καλύτερα. Και εννοείται ότι -αν όχι όλες- πολλές μανούλες δυσκολεύονται (εγώ ήδη την σκέφτομαι αυτή τη μέρα και σκέψου ότι ακόμη είμαστε πολύ μικράκια για σχολείο...)
    Περιμένουμε τα νέα σας!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κορίτσι μου, ελπίζω να έχετε προσαρμοστεί πλέον!
    ;-)
    Ελπίζω να είσαι καλά!
    Φιλάκιαααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή